آنروز که در سال 1392 درانتخابات دوره دواردهم ریاست جمهوری پیروزی اعلام شد خیلی ها بهت زده وبرخی ها هم با چشم گریان ناظر رفتن وی به ساختمان پاستور بودند و از خود میپرسیدند که چطور شد که بر خلاف بسیاری ازپیش بینی ها وی توانست به اینگونه و در ضعیف ترین آرای انتخاباتی مردم بعداز پیروزی انقلاب اسلامی سکان هدایت قوه مجریه را بدست گیرد.

او سابقه ت ورزیزیادی در این سطح نداشت و در میان اجزاب و جریانات ی نیز دارای وزنی برای تکیهزدن بر این جایگاه نبود اما هر چه بود وی برنده این انتخابات شده بود و همگان همباید به نتیجه انتخابات گردن می نهادند . وقتی به سابقه دوران دفاع مقدس او نگاه میکردیم با خود زمزمه می کردیم که او از فعالان این عرصه بوده است ، وقتی بهبزرگترین تشکیلات قبل و بعد انقلاب نظر می انداختیم او را از افرادی ثابتقدم در این عضویت می دیدیم.

وی کسی بود که در کوران حوادث ی انقلاب اسلامیآبدیده شده بود و هرجایی از بزنگاه های انقلاب اسلامی می شد جای پایی را از ویمشاهده کرد اما وقتی به دوستان و یارانش نگاه می کردیم بر تردید و دودلی هایمانافزوده می گشت، همه او را شاگرد هاشمی رفسنجانی می دانستند که درس خود را در محضراستادش بخوبی یاد گرفته و جریان حضور مک فارلین در ایران در سال های 1365 ، دبیرشورای عالی امنیت ملی و مواضعش در جریان فتنه 78 و بالاخره مسئول تیم مذاکره کنندههسته ای کشور در دهه های 70 و 80 که آنچنان ضعفی در حفاظت از منافع ملی در جریانمذاکرات هسته ای با غرب از خویش نشان داد که رهبری معظم انقلاب در نهایت دخالتکرده و حکم تاریخی بازگشایی صنایع هسته ای کشور را صادر کردند.

در سال 1392 این او بود کهردای ریاست جمهوری را بر تن کرد و پای به ساختمان پاستور نهاد تا نشان دهد که کهملت ایران به هرکسی که ادعای خدمتگزاری را می کند این فرصت را از پایین ترین تاارشدترین مقامات کشوری و لشگری را می دهد تا لیاقت و شایستگی خود را در میدان عملبه نمایش بگذارد و برای نیز این فرصت وجود داشت تا یکبار هم که شدهبدون سایه هاشمی رفسنجانی خودی نشان دهد و شاید از این گذر بتواند تنه به تنه ویبزند و برای یاران نزدیکش تکیه گاهی قابل اطمینان باشد لاکن با گذشت زمان ایناحساس در همگان رنگ باخت ودیدیم و دیدندکه کلید مشکل گشای وی اصلا کلیدی برای این زمان و در های این دوره نبود زیرا آنکلید، کلید دهه های 60 و 70 بود که به اشتباه و یا به عمد توسط مشاورانش کلیدیبرای این دوران معرفی شده بود غافل از اینکه درب های این دوره درب های دیجیتالی است که با اثر انگشت و مردمک چشم و.قابلیت باز شدن دارد و وی باید فکر دیگری بکند البته او این کلید را به درب هایاقتصاد صد روزه و یارانه و سبد کالا وتوافق برجام امتحان کرد اما یا کلیدش شکست یاگیر کرد و وقت همگان را گرفت و یا اصلا نتوانست وارد محل اصلی خود شده و گره ای ازمشکلات مردم را بگشاید .

با تمام این این احوال حسن تا به امروز به باور ناهمخوانی ذاتی و اجتماعی کلیدش نرسیده است و علیرغماینکه دلسوزان دولتش تلاش می کنند تا ویرا از راه رفته باز آورند وی همچنان بر باورهای قدیم و ژنرال های اقتصادی و یدولت های سازندگی و اصلاحات اعتماد دوچندانی داشته و منتقدانش را در میدانی یتصور می کند که باید یا در مقابلش کرنش کنند و یا اینکه آماده دریافت مدال هایرنگارنگی ساخته شده از القاب و عناوین مختلف باشند که شاید بیان گوشه ای از اینالقاب خالی از لطف نباشد:

البته در باره این لیست همباید توجه نمود که این عناوین می تواند دائما توسط مسئولات دولتی بروز رسانی شده وعطر و بوی تازگی خود را بنا به ضرورت ها و شرایط مکان و زمان حفظ نماید: